کد مطلب:153819 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
کار مسلم مورد تحسین است
افراد زیادی بر عمل مسلم در تخلف از پیشنهاد شریك ایراد می كنند كه ابن زیاد مسلما یك مسلمان نبود همانطور كه شریك اظهار داشت: اگر او را كشته بود یك فرد فاجر، فاسق، كافر و مكاری را كشته بود، و اگر ابن زیاد كشته می شد نیمی از قدرت یزید كاسته می شد و اقلا در كوفه كسی نبود جای او را بگیرد و حسین علیه السلام زمام امور را به دست می گرفت، بنابراین ترك این اقدام دلیل بر ضعف سیاسی و یا ضعف روحی مسلم است.
آری در بدو نظر و آنها كه از یك بعد به مسائل و حوادث می نگرند چنین است اما افراد حقیقت بین پای بند به شرف و فضایل انسانی این چنین قضاوت نمی كنند.
مسلم بن عقیل در دامن علی بن ابیطالب پرورش یافته و شاگرد مكتب حسین و فرستاده و رسول او است اگر درست عمل كند به انقلاب حسینی عظمت بخشیده و اگر با توطئه و اعمال ناجوانمردانه پیش رود نهضت حسینی را كه یك حركت اسلامی محض است لكه دار كرده است، او برادرزاده علی علیه السلام است یعنی همان كسی كه عدل اسلامی را مو به مو اجراء می كند و یك میلیمتر از مسیر صحیح اسلامی منحرف نمی شود هر چند در ظاهر فرسنگ ها از هدفش دور شود، مسلم بن عقیل وظیفه اسلامی خود را باید در نظر بگیرد و مسئولیتی را كه از طرف حسین (ع) بعهده اش نهاده شده درست اجرا كند، و حیثیت انقلاب و اسلام را باید حفظ نماید بنابراین به غیر از این كه انجام گرفت اگر انجام می گرفت صحیح نبود و آنچه گفته شده درست نیست زیرا:
اولا مسلم مرد شجاعی بود كه یك تنه در برابر تمام قشون ابن زیاد ایستادگی كرد و لشكر ابن زیاد از مقامت با او عاجز شدند و بالاخره با حیله پیش آمدند و امان دادند تا خود را تسلیم كرد.
ثانیا مسلم یك دستور اسلامی را كه از پیامبر به او رسیده و در این موقع حساس وظیفه اش را بیان می كند بكار می گیرد تا در برابر خداوند و مردم سرافراز گردد و آن روایتی است كه نقل فرمود:
الایمان قید الفتك. یعنی ایمان پای بند مؤمن از ترور است مؤمن هرگز تروریست
نخواهد بود.
ثالثا حسین (ع) مسلم را مامور گرفتن بیعت از مردم كرده و مسئولیت جنگ و جهاد را به عهده او نگذاشته بود و او وظیفه دیگری ندارد مخصوصا به دست آوردن پیروزی از طریقه حیله و تزویر و توطئه كه اگر چنین می كرد قطعا مورد مؤاخذه امام قرار می گرفت زیرا نهضت را مخدوش می ساخت خلاصه باید گفت: حسین مسلم را شناخته و او را لایق مقام نیابت خاصه دانسته كه او را انتخاب فرموده و از نایب حسین غیر از این نباید انتظار داشت.
آری در بدو نظر و آنها كه از یك بعد به مسائل و حوادث می نگرند چنین است اما افراد حقیقت بین پای بند به شرف و فضایل انسانی این چنین قضاوت نمی كنند.
مسلم بن عقیل در دامن علی بن ابیطالب پرورش یافته و شاگرد مكتب حسین و فرستاده و رسول او است اگر درست عمل كند به انقلاب حسینی عظمت بخشیده و اگر با توطئه و اعمال ناجوانمردانه پیش رود نهضت حسینی را كه یك حركت اسلامی محض است لكه دار كرده است، او برادرزاده علی علیه السلام است یعنی همان كسی كه عدل اسلامی را مو به مو اجراء می كند و یك میلیمتر از مسیر صحیح اسلامی منحرف نمی شود هر چند در ظاهر فرسنگ ها از هدفش دور شود، مسلم بن عقیل وظیفه اسلامی خود را باید در نظر بگیرد و مسئولیتی را كه از طرف حسین (ع) بعهده اش نهاده شده درست اجرا كند، و حیثیت انقلاب و اسلام را باید حفظ نماید بنابراین به غیر از این كه انجام گرفت اگر انجام می گرفت صحیح نبود و آنچه گفته شده درست نیست زیرا:
اولا مسلم مرد شجاعی بود كه یك تنه در برابر تمام قشون ابن زیاد ایستادگی كرد و لشكر ابن زیاد از مقامت با او عاجز شدند و بالاخره با حیله پیش آمدند و امان دادند تا خود را تسلیم كرد.
ثانیا مسلم یك دستور اسلامی را كه از پیامبر به او رسیده و در این موقع حساس وظیفه اش را بیان می كند بكار می گیرد تا در برابر خداوند و مردم سرافراز گردد و آن روایتی است كه نقل فرمود:
الایمان قید الفتك. یعنی ایمان پای بند مؤمن از ترور است مؤمن هرگز تروریست
نخواهد بود.
ثالثا حسین (ع) مسلم را مامور گرفتن بیعت از مردم كرده و مسئولیت جنگ و جهاد را به عهده او نگذاشته بود و او وظیفه دیگری ندارد مخصوصا به دست آوردن پیروزی از طریقه حیله و تزویر و توطئه كه اگر چنین می كرد قطعا مورد مؤاخذه امام قرار می گرفت زیرا نهضت را مخدوش می ساخت خلاصه باید گفت: حسین مسلم را شناخته و او را لایق مقام نیابت خاصه دانسته كه او را انتخاب فرموده و از نایب حسین غیر از این نباید انتظار داشت.